حجم گمانه‌زنی‌ها، احتمالات و شایعات در ارتباط با گزینه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کم‌کم دارد به شرایطی نزدیک می‌شود که بتوان صفت «بیسابقه» را برای آن به کار برد.
اگرچه انتظار برای معرفی وزیر، تنها مختص این نهاد نیست و بخش زیادی از جامعه این روزها چشم به راه معرفی گزینه‌های تک‌تک وزارتخانه‌هاست اما در فضای وزارتخانه موردبحث ما وضعیت قدری انگار متفاوت است. به عبارتی، شاهد نوعی بازی شیطنت‌آمیز با مخاطبان این وزارتخانه هستیم.
«سفر امروز» در هفته‌های گذشته بارها به موضوع انتخاب وزیر پرداخته و تحلیل‌هایی را در خصوص معیارهای لازم برای تصدی این مسئولیت مهم، تشریح و تبیین کرده است. با این حال، در تمام این مدت، چه در دوره‌ای که کمیته معرفی گزینهها مشغول به کار بود و چه خصوصا بعد از آن، شاهد نوعی جهت‌دهی انحرافی به افکار عمومی بوده‌ایم. به این صورت که هرچند روز یک بار به طور غیررسمی از کسی به عنوان گزینه «تقریبا نهایی» نام می‌برند و یک یا دو روز بعد خبر «منتفی» شدن وزارت آن فرد در رسانه‌های تخصصی این حوزه منتشر می‌شود.
آخرین مورد به چند روز پیش برمی‌گردد و جوسازی با طرح نامی و بعد، مثل موارد مشابهی که به دفعات در این هفته‌ها تکرار شد، انتشار خبری در رد خبر پیشین!
قدر مسلم یک چیز روشن است و آن این‌که اگرچه هیچ گزینه‌ای قادر به جلب رضایت همه افکار عمومی و به طور مشخص همه مخاطبان وزارتخانه نمی‌تواند باشد اما دست‌کم کسی باید انتخاب شود که برآیند نیازهای بخش‌های مختلف وزارتخانه باشد و قاطبه افراد و تشکل‌های ذی‌ربط خصوصا در بخش خصوصی او را مقبول و مورد وثوق خود بدانند. نتیجه خبرسازی‌ها و جوسازی‌های ناشی از طرح نام‌های مختلف و بعد منتفی برشمردن آن‌ها، چیزی نخواهد بود جز التهابی که از این شوک‌های پی‌درپی وارد فضای تحت مدیریت وزیر آینده می‌شود.
آنچه از آخرین خبرهای غیررسمی استنباط می‌شود، یکی این است که گروهی با طرح گزینه‌های مختلف هر بار در پی سنجیدن فضا هستند تا میزان اقبال عمومی افراد را ببینند. تحلیل تلخ‌تری هم ناظر بر انگیزه‌ای است که ممکن است بعضی از گزینهها از طرح نام‌هایی جز خودشان داشته باشند. به این معنا که با طرح یک گزینه، اذهان عمومی را از خودشان منحرف و فضا را برای نهایی شدن نام خود به عنوان گزینه پیشنهادی نهایی برای وزارت فراهم کنند. چنانکه روزهای گذشته، تا حد زیادی می‌توان ردپای کسی را دید که از زمان اعلام نتایج ریاست جمهوری تا به امروز پیوسته و همزمان در حال بررسی شرایط وزارتخانه‌های مختلف بوده و انگار مسیر رسیدن به صندلی وزیر را در هیچ وزارتخانه‌‌ای هموارتر از میراث فرهنگی ندیده است.
کمترین توقع از رئیس جمهور محترم این است که نگذارد میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مانند گذشته مصداق تعبیر تاسف‌انگیز «حیاط خلوت دولت» شود. اگر در گذشته خلاء قانونی مانع از نظارت کافی بر کار سازمان میراث فرهنگی می‌شد، امروز با وجود تبدیل سازمان به وزارتخانه، اگرچه آن مشکل وجود ندارد اما انتخاب گزینه نادرست با هدف امتیاز دادن به افراد و گروه‌هایی خاص و در نتیجه «باز کردن این مسئولیت از سر دولت» وزارتخانه را هم به اندازه همان «حیاط خلوت»های سابق ناکارآمد و از انجام ماموریت ماهیتی‌اش ناتوان می‌کند.
کوتاه سخن این‌که نظر به صداقت و انصافی که در شخصیت رئیس جمهور محترم سراغ داریم، انتظار می‌رود با معرفی گزینه اصلح و برخوردار از ویژگی‌هایی که در این هفته‌ها بارها به تفصیل درباره آن‌ها سخن به میان آمد، موضوع را شفاف و از التهاب رو به افزایش فضا بکاهند.
