مجید میرزا اسماعیلی*-گردشگری، پیشرانی اقتصادی در سطح بین‌المللی قلمداد می‌شود و به عنوان صنعتی مولد قابلیت خلق ثروت و توسعه رفاه اجتماعی را در جهان امروز داراست. از این‌رو و بر پایه حقایق عینی و ملموس موجود، ضرورت راهبری و هدایت هوشمندانه و مدبرانه این صنعت درسطح ملی امری اجتناب ناپذیر و بس خطیر است که تصدی مسئولیت اجرائی آن را علی الخصوص در شرایط ویژه اقتصادی حال حاضر کشور بسیار حساس و حائز اهمیت ساخته است.
چالش های پیچیده و گره‌های درهم تنیده این صنعت نوپا و حساس که جان و رمق خویش را در سنوات اخیر به علل متنوع از دست داده است، نفس های این بدن به ظاهر تنومند را که پشتوانه‌اش فرهنگ، تاریخ، تمدن، جغرافیا، طبیعت و مواریث زنگار بسته است را به شماره انداخته است. این در حالی است که هر کشوری از هریک از این پشتوانه‌ها برخوردار بود با اتکا به آن ثروت خلق کرده و نشاط می‌آفرید.
بدنه جراحت دیده و صد پاره شده گردشگری کشور نیاز به تیمار داری دارد که هم علم درمان داشته باشد و هم هنر بازتوانی؛ فردی را می‌طلبد که هم درد را بشناسد و هم همت درمان داشته باشد. این صنعت پاره پاره به یکباره پیوند نخواهد خورد و هرآنکه حضانت آنرا تقبل کند باید توان آنرا داشته باشد که با هم افزایی و همگرایی، حال و روز این فربه فرتوت را متحول کند. موانع را بزداید و منافع را فزونی بخشد.
چندگانگی‌ها و متولی‌گری‌های ناموزون را مرتفع کند و یکپارچگی و یگانگی را پدیدار سازد. سود جویان و دلالان را از گستره بازار حذف کرده و دارو را بی‌واسطه به دست بیمار برساند. درون را التیام بخشد و برون را بیاراید، همگان را متحد سازد تا با رویکردی واحد مسیر بهبود و تحول و تعالی را هموار ساخته و هرآنچه را که حق این مرز و بوم است بدان اعطا کند و با رونق ناشی از اقتصاد پویای گردشگری، زمینه ایجاد اشتغال، گردش نقدینگی، اعتبار بخشی بین المللی، نشاط آفرینی اجتماعی و هزاران هزار عواید ملموس و ناملموس ناشی از آنرا برای ایران به ارمغان آورد.
وزیر این صنعت باید با سرمایه‌گذاران و مالکان اصلی این صنعت که همانا فعالین بخش خصوصی هستند تعاملات صد درصدی داشته باشد و خود با تمامی آلام این صنعت دست و پنجه نرم کرده باشد تا بتواند خواسته مخاطبان حوزه را به درستی درک کرده و اقتدار و عزم آنرا داشته باشد که پاسخگوی خواسته‌های بحق مطروحه در این عرصه باشد. هر آنکس که این سکان را به دست می‌گیرد باید از طوفان نهراسد و با تکیه به قطب‌نمای بخش خصوصی راه را از بیراهه بشناسد و به پشتوانه متخصصین این حوزه این کشتی بحران زده را به ساحل امن برساند.
امیدواریم که هر که بر صندلی این پست تکیه می‌زند، لحظه‌ای پشت میز ننشیند و با حضور فعال و پویا در جای جای کشور، ضمن رعایت عدالت و اعتدال زمینه انتفاع ملی از این دفینه ارزشمند را فراهم سازد.
* رییس جامعه حرفه‌ای هتلداران استان هرمزگان
