درنگ «سفر امروز» بر یک خبر
چه کسانی از صدور مجوز برای خانه‌های مسافر سود می‌برند؟/ با وجود انتقادهای مکرر ۷۲ «خانه» جدید در ماه اول سال فقط در رشت مجوز گرفتند

سفر امروز: خبر صدور پروانه فعالیت برای ۷۲ خانه مسافر جدید در شهرستان رشت در طول یک ماه، در حالی منتشر شد که موضوع اساسی و انتقادهای مکرر به خانه‌های مسافر هنوز پاسخ قابل‌اتکایی از سوی هیچ کدام از نهادهای ذی‌ربط دریافت نکرده است.

به گزارش «سفر امروز» بعد از ظهر دوشنبه اول اردیبهشت خبری در رسانه‌ها منتشر شد که به نقل از رئیس میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شسهرستان رشت از صدور ۷۲ پروانه جدید برای فعالیت خانه‌های مسافر در این شهرستان خبر می‌داد.  سکینه رضایی‌دوست گفته «از ابتدای فروردین امسال تاکنون تعداد ۹۸ مورد بازدید از خانه‌های مسافر شهرستان رشت انجام شده که از این تعداد، ۷۲ واحد از درگاه ملی پروانه فعالیت دریافت کردند. همچنین در بازدیدهای انجام شده تعداد ۲۶ واحد غیرمجاز شناسایی و راهنمایی‌های لازم برای دریافت پروانه فعالیت معتبر به آنان داده شد.

به گفته او تعداد خانه‌های مسافر شهرستان رشت ۳۰۲ واحد و در مجموع شامل ۵۲۲ اتاق و ۲۲۰۶ تخت است.

او یادآوری کرده است که متقاضیان دریافت پروانه فعالیت خانه مسافر، می‌توانند از طریق سامانه جانا برای بارگذاری مدارک و دریافت پروانه بهره‌برداری اقدام کنند.

حال پرسش این است که ملاحظات و ملزومات مربوط به خانه‌های مسافر که جای خالی آنها سال‌هاست از سوی منتقدان مورد تاکید قرار می‌گیرد، آیا در نظر گرفته شده است؟ کسانی که این مجوزها را صادر می‌کنند، آیا اصلا این انتقادها را شنیده‌اند؟ بعید است خیلی از مسئولانی که با شور و حرارت از صدور مجوزهای جدید برای خانه‌های مسافر حرف می‌زنند و آن را -لابد- شاخصی از موفقیت در عملکرد خود برمی‌شمارند، در جریان عمق انتقادها به نحوه فعالیت این اقامتگاه‌ها باشند. البته رئیس محترم اداره شهرستان، شاید برای این‌که بگوید به منتقدان بی‌اعتنا نیست، از شناسایی ۲۶ واحد غیرمجاز از این اقامتگاه‌هاهم گفته. فارغ از این‌که موضوع خانه‌های مسافر و آن‌چه مورد انتقاد است، نه صرفا تخلف بخشی از آن‌ها، بلکه دور شدن این خانه‌ها از فلسفه‌ای است که بنا بود بر پایه آن فعالیت کنند.

قرار بود خانه‌های مسافر اقامتگاه‌هایی باشند برای زمان‌ها و در مقاصدی که ظرفیت اقامتگاه‌های موجود کمتر از مسافران است. به فرض در استان‌های شمالی و در دوره‌های پررونق سفر که هتل‌ها و سایر اقامتگاه‌های موجود برای اسکان مسافران جا نداشتند، خانه‌های مسافر بتوانند این کمبود را جبران کنند؛ اما آنچه اتفاق افتاد، عملا در نقطه مقابل این ایده اولیه است. به این معنا که خانه‌های مسافر نه اقامتگاه‌های کمکی در -به اصطلاح- پیکِ سفر، بلکه خود به رقیب اقامتگاه‌های رسمی و از پیش موجود در تمام اوقات سال تبدیل شدند و به رقابت با آن‌ها پرداخته و می‌پردازند؛ آن هم رقابت در شرایطی نابرابر. چرا که بسیاری از محدودیت‌ها و ضوابط اقامتگاه‌های رسمی در خانه های مسافر وجود ندارد.

به گواه کسانی که تجربه حضور در این خانه‌ها را داشته‌اند، عدم نظارت و در نتیجه نبود محدودیت‌ها و ضوابط قانونی، به این خانه‌ها فرصتی داده است که بسیاری از مسافرانی را که به دنبال اقامتگاهی بدون آن ضوابط هستند، جذب کنند.

موضوع یادداشت حاضر به هیچ رو قضاوت درباره محدودیت‌ها و به‌جا یا نابه‌جا بودن آنها نیست؛ بحث بر سر این است که وقتی قانونی برای اقامتگاه‌ها وجود دارد، چرا این چارچوب قانونی صرفا در مورد بخشی از اقامتگاه‌ها اجرا می‌شود و بخش دیگر فارغ از آن ضوابط و محدودیت‌ها فعالیت می‌کنند؟ چه کسی از صدور مجوزهای جدید سود می‌برد؟

پرسش‌های متعددی در مورد شکل فعالیت خانه‌های مسافر وجود دارد. «سفر امروز» این پرسش‌ها را به زودی با کارشناسان و فعالان گردشگری در میان خواهد گذاشت.