عضو هیأت مدیره ایکوموس و نخستین رئیس پژوهشکده باستان شناسی درباره خسارت های ناشی از کوتاهی در حفاظت آثار تاریخی و میراث فرهنگی ایران هشدار دارد و گفت: متاسفانه آثار ایران در جریان حرکات جسورانه و اقدامات قانون‌گریزانه عده‌ای سودجو و شیاد در معرض تهدیدی سنگین هستند.
به گزارش«سفر امروز»، به نقل از ایسنا، ناصر نوروززاده چگینی، استاد و پیشکسوت باستان‌شناسی و نخستین رئیس پژوهشکده باستان شناسی ایران گفت: بر کسی پوشیده نیست جغرافیای سرزمینی که ایران می‌نامیم بستر آثار بی‌شماری از زندگی انسان، از دوره پارینه سنگی تا امروز است که حفاظت از آنها از وظایف اولیه آحاد جامعه و دستگاه‌های متولی است. پژوهشگران و باستان‌شناسان در مطالعه زندگی گذشته مردمان ساکن در فلات ایران باید قویا به رسالت خود در پیوند گذشته و آینده پیش‌رو آگاه باشند و نقش خود را در حفاظت و صیانت هرچه مؤثرتر ایفا کنند و هوشیارانه از هرگونه تزلزل در این وظیفه خطیر پرهیز کنند.
عضو هیأت مدیره ایکوموس ایران تاکید کرد: امروزه متاسفانه آثار تاریخی در جریان حرکات جسورانه و اقدامات قانون‌گریزانه عده‌ای سودجو و شیاد در معرض تهدیدی سنگین هستند و افراد و گروه‌های متعددی بدون واهمه و ترس از ضابطان قضایی و انتظامی کمر به امحای روزافزون آثار و محوطه‌های باستانی بسته‌اند. در چنین شرایط دردناکی بایسته است همه دلسوزان میراث فرهنگی با عزمی راسخ و سنگری مجهز به مقابله با این پدیده شوم، که البته سابقه تاریخی هم دارد، بایستند و تا جایی که ممکن است نسبت به محدود کردن فعالیت‌های این گروه‌ها و سردمداران داخلی و خارجی آنها اقدام کنند.
نوروززاده چگینی با بیان اینکه قانون دیگری که میراث مادی این سرزمین را تهدید می‌کند برنامه‌های توسعه عمرانی در حوزه آب، معدن، صنعت، راه، کشاورزی و توسعه شهری و روستایی است که اجرای انها عموما با کمترین حساسیت ورعایت مواضع حفاظتی منجر به تخریب محوطه‌های باستانی و میراث و فرهنگ مادی کشور شده است، افزود: پژوهشگاه باستان‌شناسی و پژوهشگران میراث فرهنگی و دیگران مسئولان وزارت میراث فرهنگی باید سعی کنند به جای صرف خدمات پژوهش که با پرداختن هزینه‌های آنها توسط متقاضی همراه است، با بهره گیری از شیوه‌های مطلوب‌تر و آموزش و آگاهی‌بخشی و حساس کردن مجریان، راه تخریب آثار را مسدود و متوقف کرده که صد البته کاری سهل و آسان نیست.
او ادامه داد: موضوع دیگری که حفاظت و حراست از آن امری جدی است و کوتاهی در آن خسارت‌بار است، حفاظت از نیروی انسانی متخصص و با تجربه رشته‌های باستان‌شناسی و بازسازی مستمر آن است. در این حوزه ضمن اینکه به کارگیری نیروهای متخصص و مراقبت مستمر در سطح علمی آنها لازم است، دقت و توجه به سطح تجربه افراد در مواجهه با شرایطی که حفاظت بهینه و مطلوب از آثار را می‌طلبد امری تعیین‌کننده است. بی‌‌تردید سپردن کار به نیروهایی که سطح نسبی تجربه آنها در حفاظت از آثار و نتایج حاصله کفایت نمی‌کند، می‌تواند خسارت‌بار باشد. باستان‌شناسی چه در بخش پژوهش و چه در آموزش باید با انجام اجرای پژوهش‌های دقیق در مسیر حفاظت و ارتقا و سطح فهم عمومی از هویت فرهنگی و هویت ملی کشور حرکت کند.
